Nicole Mastenbroek: Ik leg studenten uit dat het normaal is om in het leerproces ook fouten te maken

In deze TAUU-rubriek ‘Coffee to go met’ ga ik op pad met UU-docenten in de prachtige natuur rond het Utrecht Science Park. Al wandelend vraag ik UU-docenten naar hun werk en passie.

Docent: Nicole Mastenbroek. Datum: 16 juni 2022. Drankje: Cappucino. Weer: 23 graden, vrijwel windstil, heerlijk zonnetje

Sinds wanneer werk je bij de UU?

Sinds 2007. Daarvoor heb ik bijna 20 jaar gewerkt als landbouwhuisdierenarts. Ik was mede-eigenaar van een grote groepspraktijk. Ik volgde in 2002 uit nieuwsgierigheid een cursus personeelspsychologie en later een cursus ontwikkelingspsychologie.Ik vond dat super interessant  en heb in 2005 afscheid genomen van de praktijk en een bachelor en master in arbeids- organisatiepsychologie afgerond. Wat me intrigeerde was het volgende: dierenarts zijn is een prachtig beroep, iets wat tot de verbeelding spreekt bij velen en waar veel mensen vanaf jongs af aan van dromen om te worden. Toch merkte ik dat de bevlogenheid onder dierenartsen in het werkveld, en overigens ook bij mijzelf, niet altijd zo hoog was en ik vroeg me af waar dat in zit. In 2014 promoveerde ik op het onderwerp werkbevlogenheid. Mijn promotieonderzoek richtte zich op de relatie tussen persoonlijke kenmerken, kenmerken van het werk en de mate van bevlogenheid die dierenartsen ervaren. Ik combineer nu het doen van onderzoek met mijn werk als coördinator van het tutoraat, adviseur studentenwelzijn en docent persoonlijke en professionele ontwikkeling & professioneel handelen. Samen met Marijntje Zeijen, Veerle Brenninkmeijer en Maria Peeters doen we onderzoek naar de relatie tussen de extreem hoge eisen die studenten aan zichzelf stellen en het ontstaan van studiestress en burnout bij masterstudenten.

Wat kan een docent volgens jou betekenen voor een student met zeer hoge ‘personal demands’ zoals irrationele hoge verwachtingen van zichzelf?

Als docent of tutor kan je een student helpen zich bewust te worden van b.v. de neiging om te denken dat alles meteen perfect moet zijn en de effecten daarvan op het welzijn en daarmee ook op het leren. Je kan uitleggen dat de student hierin niet de enige is en helpen om door kleine stappen te nemen iets te overwinnen. Ik leg vaak uit dat het normaal is om in het leerproces ook fouten te maken. Een concreet voorbeeld is wanneer een student bang is iets verkeerd te doen bij b.v. het prikken van een dier in het bijzijn van de eigenaar, dan kan je als docent helpen door dat serieus te nemen en bv. het prikken eerst te laten oefenen zonder eigenaar erbij. Als een student last heeft van faalangst kan je ook wijzen op de mogelijkheid van extra ondersteuning middels een faalangsttraining, met voorafgaand een intakegesprek bij een studentpsycholoog.

Wat is het meest bijzondere moment dat je met een student of groep studenten hebt meegemaakt?

Er zijn veel mooie momenten, ik vind het steeds weer erg bijzonder om als tutor mee te mogen maken hoe een student zich ontwikkelt. Je kunt als tutor echt het verschil maken en soms heb je dat zelf niet eens in de gaten, maar hoor je dat achteraf terug van de student. Maar ook los van tutoraat is het prachtig om een eindje op te kunnen lopen met ze en te zien hoe ze ‘groeien’.  Ik vind het ook prachtig om met studenten het gesprek aan te gaan over wat ze belangrijk vinden in het leven, waardoor ze gedreven worden, hoe ze daar invulling aan geven en wie hun rolmodellen zijn.

Wat doe je graag in je vrije tijd?

Roeien, fietsen, yoga, pilates, (lange afstand) wandelingen maken, lezen over maatschappelijke ontwikkelingen en piano spelen (klassiek) -mijn favoriete componist is Schubert.

Als je één ding zou mogen veranderen binnen de UU om jou als docent te versterken, wat zou dat dan zijn?

Meer geld naar onderwijs! Waarbij ik zou willen zorgen voor onthaasting, zowel bij studenten als docenten. Het zou prachtig zijn als er meer tijd vrijgemaakt zou kunnen worden voor studenten om zich persoonlijk te ontwikkelen. Je kan de opleiding volgen en competent worden in je vak als dierenarts, maar om dat ook zo te voelen is tijd en aandacht voor persoonlijke ontwikkeling minstens zo belangrijk. Voor de docent zou er ook meer tijd mogen zijn voor het onderwijs, scholing en onderlinge uitwisseling, en meer tijd voor gesprekken met studenten, dit zorgt voor wederzijdse inspiratie en een groter welzijn. Studentenwelzijn vergroten is echt iets van de lange adem, we kunnen veel kleine stapjes zetten die op de lange termijn een effect in de goede richting geven. Een mooi voorbeeld is de oprichting van de taskforce studentenwelzijn, (van de UU, maar sinds kort ook bij de faculteit Diergeneeskunde) bestaande uit zowel studenten als medewerkers, om mee te denken en vooral ook om initiatieven te ontplooien ter verbetering van het welzijn van studenten en medewerkers.

Welke tip wil je collega-docenten meegeven?

Om studenten te ondersteunen in hun persoonlijke en professionele ontwikkeling is het vaak voldoende om er met volle aandacht, niet alleen als professional maar vooral ook als mens, te zijn voor je studenten en jezelf ‘te geven’.

Leonie Kroes-Wichers